Cieszę się, że moje doświadczenia mogą komukolwiek pomóc

Na jednej sali leżeliśmy z Marcinem Tyle, że ja byłem przed pierwszą operacją, ale i tak do niej nie doszło.

Taaak, w końcu się zebrałem, żeby cokolwiek tutaj napisać.

Na wstępie chcę Wam powiedzieć, że NIE poddałem się operacji.
Pojechałem 4 lipca do szpitala, samo oczekiwanie na izbie przyjęć to jakieś dwie godziny, dużo chorych, większość to ludzie chorzy na raka czekający na chemię - smutny widok. W końcu przychodzi moja kolej, wchodzę do gabinetu i okazuje się, że nie ma mnie na liście pacjentów, ale po paru telefonach odnajdują mnie na liście na oddziale. Trafiam do przebieralni, zostawiam to w czym przyszedłem w depozycie i pielęgniarz odprowadza mnie na oddział. Krótki wywiad i jazda na salę. Leżę razem z facetem rok starszym ode mnie, z tym, że on przyszedł na wyciągnięcie blachy. Okazuje się, że miał o wiele większą wadę ode mnie i teraz, już dwa lata po zabiegu jego zagłębienie wygląda tak jak moje. Trzy tygodnie po operacji dochodził do siebie, miał duże problemy ze wstawaniem, siadaniem, każdy skręt tułowia sprawiał mu ogromny ból. Idę na pomiary do rehabilitanta. Jako, że pisze on pracę habilitacyjną robi mi wszystkie pomiary i zdjęcia mojej klatki. Jest problem, żeby zmierzyć odległość mostka od kręgosłupa - jestem za duży, wada jest za mała. Próba z pomiarem objętości również nie wychodzi, woda nie chce zatrzymać się w zagłębieniu, tylko spływa w kierunku szyi. Drugi dzień to badania: rtg, ekg, krew, spirometria. Wszyscy lekarze namawiają mnie, żebym zrezygnował operacji, bo wada jest naprawdę niewielka i nie warto tyle cierpieć dla efektu kosmetycznego. Mam mętlik w głowie. Powiedziałem im, że jutro dam odpowiedź, czy chcę być zoperowany czy nie. Przez noc wszystko sobie poukładałem w głowie, przyznałem rację lekarzom i wszystkim wkoło - nie warto poddawać się tej operacji w moim przypadku. To są najlepsze lata w moim życiu i nie chcę się niczym ograniczać, chcę dalej robić to robię, bo kocham to robić, a płytka mocno by mnie ograniczała. Rano podczas obchodu przychodzi do mnie trzech lekarzy, ten co mnie przyjmował - Karaś, prowadzący - Łukaszewicz i ordynator, mówię im, że rezygnuję, a oni mówią, że to bardzo dobra decyzja. Jeszcze tego samego dnia dostaję wypis i jadę do domu. Wszyscy są szczęśliwi po moim powrocie, bo nikt nie chciał, żebym się operował. Torakochirurdzy doradzili mi, żebym ćwiczył, że w moim przypadku mięśnie dobrze "zakryją" wadę.

Co do szpitala to jak najbardziej mogę polecić. Warunki dobre, personel ok, jedzenie też niczego sobie, jak na szpitalne.

Witam, nie chciałem odgrzebywać starego wątku, więc założyłem nowy.
Mam pytanie do osób, które miały operację.
Czy każdemu z Was serwowali znieczulenie zewnątrzoponowe? Znalazłem dzisiaj w internecie trochę informacji na ten temat i filmik, który ukazuje, jak lekarz wkłuwa się między kręgi pacjenta. Szczerze mówiąc, to jak to zobaczyłem, to zrobiło mi się słabo, jak można wbić igłę w kręgosłup na głębokość 1,5 cm??? Ogólnie oglądanie takich rzeczy mnie nie rusza, ale jak sobie wyobraziłem siebie na miejscu tego człowieka to aż mnie ciary przeszły. Lekarz opisujący tę metodę uspokaja, że jest ona w pełni bezpieczna, że technika malejącego oporu w strzykawce pozwala na bezpieczną penetrację okolic kręgów, sama igła do znieczulenia jest szeroka i tępa, więc rdzenia uszkodzić nie może.
Mimo wszystko, chciałbym, żeby to się odbyło po podaniu głupiego jaśka

Link:
http://znieczulenie.org.pl/site,pages,119.html

Ja właśnie niedawno oglądałem te filmy i przeraziło mnie to, że tę blaszkę przeciąga się tak blisko serca. Ale w końcu wbiłem sobie do głowy, że to są przecież specjaliści w swojej dziedzinie i wiedzą co robią

Też mam 20 lat, ale razem z lekarzem wybraliśmy metodę Nussa, bo moja wada nie jest za duża i Ravitch przy niej byłby nieporozumieniem. Termin operacji zbliża się wielkimi krokami - to już 4 lipca

Pyta o to, czy z ćwiczeniami rehabilitacyjnymi, które robi do tej pory, będzie musiał zrobić przerwę, tak jak inni z siłownią. Moim zdaniem tak.

Każdemu tak mówią, żeby później nie było jakichś niedomówień. Wiadomo, że dopóki nie zrobi się operacji, do końca nie wie się jak to będzie wyglądało. Sam mam operację 4 lipca, ale we Wrocławiu

Cześć
Nie jestem z Kielc, ani z okolic tego miasta, więc odpowiem tylko na trzy pierwsze pytania.
1. Tak, to jest PE.
2. Moim zdaniem wada jest mała.
3. Każdy inaczej dochodzi do siebie, to zależy od wielu czynników, każdy jest inny.

Najlepiej jest ćwiczyć i jednocześnie nabierać masy (dobra dieta, może jakieś suple do tego)

Ja tak nie mam, ale może źle ruszam barkami

Samo przybranie na masie nic Ci nie da, najwyżej optycznie jeszcze sobie to 0,8 powiększysz, bo tłuszcz Ci się odłoży na piersiach. Najlepiej jakbyś ćwiczył mięśnie klatki piersiowej, wtedy na pewno będzie to jeszcze lepiej wyglądało, bo wygląda już bardzo dobrze

Jestem od Ciebie wyższy o 9 cm a cięższy prawie dwa razy (ważę równe 100 kg)

A mi to wygląda na źle dobraną płytkę - jakby trochę za szeroka.

Mam pytanie, czy we Wrocławiu od razu po operacji zakładają dren? Zapomniałem się spytać lekarza : /